“การศึกษาคือการยกระดับมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอารยธรรมนี้ ซึ่งมีพลังที่จะช่วยให้ผู้ที่อ่อนแอที่สุดกลับมามีพลัง นำสันติสุขมาสู่โลก และบรรเทาความยากจน มันคือแสงสว่างเดียวในการแสวงหาความสุข"

- กูรูเดฟ  ศรีศรี  ราวี  ชางการ์

สรุปสั้น ๆ

ด้วยแรงบันดาลใจและวิสัยทัศน์ของ กูรูเดฟ ศรีศรี ราวี ชางการ์ ที่ให้ความสําคัญกับการศึกษาที่มีคุณค่าสำหรับทุกคน องค์กร อาร์ท ออฟ ลิฟวิ่ง จึงเน้นให้การศึกษาแบบองค์รวม และมุ่งเน้นถึงคุณค่าของการนํามนุษย์สู่อิสรภาพทางปัญญาให้แก่เด็ก ๆ ที่อยู่นอกเหนือการช่วยเหลือของรัฐบาล หรือองค์กรเอกชนอื่น ๆ โดยได้ทำการช่วยเหลือผ่านโครงการ 'The Care for Child' รู้จักกันในนาม 'Gift A Smile' หรือ รอยยิ้มคือของขวัญ

ประสิทธิผลของการจัดการศึกษานั้นวัดจาก:
 

• ผลการเรียน

• ความสำเร็จโดยรวมและความพึงพอใจของเด็ก

• การพัฒนาเด็กในทุก ๆ ด้านของชีวิต: สังคมจิตวิทยา และด้านวัตถุ
 

ความมุ่งมั่นและการดําเนินงานของเรา

โรงเรียน อาร์ท ออฟ ลิฟวิ่ง หลายแห่งดำเนินการในพื้นที่ห่างไกลที่เข้าถึงได้อย่างยากลําบาก ซึ่งความเดือดร้อนในด้านการเงินภายในครอบครัวทำให้เด็ก ๆ ต้องออกจากโรงเรียน เพื่อมาช่วยครอบครัวทํางาน ในบางกรณีความปลอดภัยเป็นปัญหาใหญ่ในพื้นที่ ที่ซึ่งมีการก่อความไม่สงบ

เราได้มุ่งเน้นไปที่การศึกษาด้านคุณค่าที่จะช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางด้านของจิตใจโดยผ่านการเล่นโยคะ การทำสมาธิ และเทคนิคที่จะสร้างการเปลี่ยนแปลงจากภายในอย่างแท้จริง วิธีนี้จะช่วยส่งเสริมการเจริญเติบโตทางสติปัญญา, ร่างกาย, อารมณ์, สังคมและจิตวิญญาณ ที่จะนำไปสู่การศึกษาที่เป็นแบบองค์รวม
 

โรงเรียนภายใต้โครงการ รอยยิ้มคือของขวัญ ( Gift a Smile )ได้แบ่งออกเป็นสามประเภท: โรงเรียนในชนบท ชนเผ่าพื้นเมือง และชุมชนแออัด
 

เยี่ยมชมเว็บไซต์ของโครงการ

โรงเรียนในชนบท

โรงเรียนในชนบทนั้นดำเนินการในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับเมืองทั่วไปที่มีถนนและไฟฟ้าที่สามารถเข้าถึง เพื่อส่งเสริมให้นักเรียนเข้าเรียน ทางโรงเรียนได้มีบริการรถรับส่งฟรี ร่วมถึง อาหาร ชุดนักเรียน หนังสือ และกระเป๋านักเรียน และผู้ปกครองเองก็จะได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับความสำคัญของการศึกษา ซึ่งอัตราการเข้าร่วมเรียนของนักเรียนสูงถึง 98% และอัตราการลาออกกลางคันเป็นศูนย์
 

โรงเรียนชนเผ่าพื้นเมือง

คำว่า 'ชนเผ่า' หมายถึงกลุ่มเล็ก ๆ ในอินเดียที่มีต้นกำเนิดชาติพันธุ์วัฒนธรรมและวิถีชีวิตที่แตกต่างจากสังคมอินเดียในปัจจุบัน โดยทั่วไปจะอยู่ในพื้นที่ห่างไกลล้อมรอบด้วยป่า การคมนาคมไม่สะดวก ไม่มีถนนและไฟฟ้า วัฒนธรรมของกลุ่มชนเผ่าส่วนใหญ่เป็นวัฒนธรรมโบราณที่เก็บรักษาไว้เป็นเวลาหลายพันปี ซึ่งตอนนี้ใกล้จะสูญพันธุ์ เนื่องจากการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ และวัฒนธรรมในยุคปัจจุบัน
 

โรงเรียนแห่งแรกก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1999 ในพื้นที่ชนเผ่าของ เมือง จาร์ก เบงกอลตะวันตก และ Tripura ซึ่งตอนนี้มีโรงเรียนชนเผ่า 20 แห่งดูแลเด็กกว่า 2,800 คน 

 โรงเรียนเหล่านี้มีการเข้าร่วม 97% โดยมีอัตราการออกกลางคันน้อยกว่า 15% และ 48% ของนักเรียนเป็นเด็กผู้หญิง - ซึ่งนี่ไม่ใช่เรื่องปกติในพื้นที่เหล่านี้ ส่วนครูได้รับคัดเลือกจากพื้นที่ท้องถิ่นและผ่านการฝึกอบรมในสถาบันฝึกอบรมครู

โรงเรียนสลัม

ชุมชนแออัดเผชิญกับความท้าทายที่ไม่เหมือนใครรวมถึงความยากจนปัญหาสุขอนามัยและความแออัดยัดเยียด เด็กจากสลัมมักจะขาดสารอาหารและติดอยู่ในห่วงของอาชญากรรมและความรุนแรง แต่ในใจกลางเมืองนั้นมีความแตกต่างระหว่างชาวเมืองและชาวสลัมคือสิ่งที่กระทบกับจิตใจของเด็กเช่น การขาดความพร้อมด้านการศึกษาฟรีทำให้พวกเขามีความเสี่ยงต่อการเสพติดแอลกอฮอล์ ยาเสพติดและความเสี่ยงต่ออาชญากรรมในการหารายได้